W praktyce często zgodność z RoHS uznaje się za równoważną z „brakiem zawartości ołowiu”. Jest to bardzo powszechny błąd. Dyrektywa RoHS 2002/95/EC ma na celu zminimalizować wykorzystanie niebezpiecznych substancji (między innymi ołowiu), lecz nie wyklucza całkowicie obecności ich niewielkich zawartości. Jedną z głównych przeszkód podczas wdrażania dyrektywy było przestawienie na lut niezawierający ołowiu, ponieważ wartości graniczne (0,1 procent wagowy niewyodrębnionych składników) nie dopuszczają lutu ołowiowego Jest to prawdopodobnie najważniejszy powód ciągłego mylenia lub zrównywania tych pojęć.