Podczas produkcji czujników ciśnienia, samowzmocnienie oznacza proces aktywnego „przeciążenia” danego czujnika selektywnie, raz lub wiele razy ciśnieniem wyższym od znamionowego zakresu ciśnienia. Taki proces stosowany jest w celu uzyskania maksymalnej stabilności, szczególnie punktu zero, w późniejszym działaniu. Zakładając odpowiednią konstrukcję czujnika, samowzmocnienie zapewnia wiele lat bezusterkowej pracy czujników, nawet w cyklach wysokiego obciążenia osiągającego podany zakres przeciążenia, bez przesunięcia punktu zero i podobnych efektów.
Podczas samowzmocnienia pewne lokalne obszary czujnika, w których podczas wybiórczego przeciążenia granica elastyczności materiału czujnika zostaje miejscowo przekroczona, stają się podatne na odkształcenie, co powoduje stałą zmianę charakterystyki przyrządu. Takie wybiórcze działanie na warunki konstrukcyjne w wyniku samowzmocnienia stanowi integralna część rozwoju czujnika oraz odpowiadającego procesu produkcyjnego. To, który czujnik będzie poddawany procedurze oraz jak często, należy określić indywidualnie dla każdej konstrukcji czujnika poprzez skomplikowaną symulację FEM i serię wyczerpujących badań.
Uwaga – nie należy samemu eksperymentować! Nie jest jednak prawdą, że stosowanie samowzmocnienia jest korzystne dla każdego czujnika. Samowzmocnienie może być stosowane tylko do materiałów plastycznych, ale w żadnym przypadku do materiałów kruchych (łamliwych). Wzmacnianie musi być przeprowadzone zgodnie z harmonogramem i wykonywane selektywnie z wielką ostrożnością podczas kolejnych etapów produkcji. Nieprawidłowe „przeciążanie ciśnieniem” czujników ciśnienia przez osoby niedoświadczone, za to lubiące eksperymentować, może jedynie doprowadzić do trwałego uszkodzenia czujnika jak również spowodować niebezpieczne uszkodzenia wstępne, a w konsekwencji wypadki w wyniku zmęczenia lub rozerwania czujnika. Jeżeli w ogóle osiągnie się jakąkolwiek poprawę działania czujnika, będzie to całkowicie dziełem przypadku.