Na czas odpowiedzi czujników ciśnienia wpływa wiele zmiennych parametrów, jak np. czas reakcji, czas nastawy i czas wzrostu podane w specyfikacji lub karcie katalogowej. Ogólnie można założyć, że czas odpowiedzi jest zdefiniowany, jako odstęp czasu konieczny do zarejestrowania zmiany ciśnienia w sygnale wyjściowym czujnika ciśnienia. Największe znaczenie praktyczne ma tak zwany czas wzrostu. Na wykresie widać uproszczony wykres zmiany skokowej ciśnienia (zaznaczona na niebiesko) z czasem opóźnienia zmiany sygnału czujnika ciśnienia (zaznaczony na czerwono). Ze względu na uproszczenie, na rysunku przedstawiono idealną sytuację.
W rzeczywistości czas reakcji czujników ciśnienia zależny jest od innych czynników, takich jak czas martwy lub przetężenie wynikające ze szczególnych ustawień konstrukcyjnych. Specyfikacja w kartach katalogowych dotycząca czasu odpowiedzi zwykle zawiera dane dodatkowe dotyczące warunków stosowanego testu, takie jak T90 lub 10 … 90% (zastosowane poniżej w przykładowych obliczeniach). Taka informacja określa przedział, w którym krokowo zmienia się zastosowane ciśnienie od 10 do 90% pełnego zakresu (np. od 60 do 540 bar dla zakresu czujnika ciśnienia 0 … 600 bar), co prowadzi do zdefiniowanej zmiany sygnału wyjściowego od 10 do 90% wartości końcowej (np. od 1 do 9 V przy sygnale wyjściowym 0…10 V).
Standardowa budowa nowoczesnych przetworników ciśnienia umożliwia już uzyskanie czasu wzrostu ≤ 2 ms. Specjalne modele (takie jak zanurzalne przetworniki ciśnienia) mogą jednak posiadać wartości celowo wyraźnie wyższe ≥ 100 ms. Podstawowa zasada jest taka: zalecany jest krótki czas wzrostu w zastosowaniach z cyklami wysokiego obciążenia, takim jak hydraulika ruchoma, podczas gdy w powolnych zastosowaniach, takich jak pomiar poziomu przez zanurzalne przetworniki ciśnienia, zwykle korzystny jest długi czas wzrostu.